![La Potestad suprema le arrojó de cabeza, envuelto en llamas, desde la bóveda etérea, repugnante y ardiendo, cayó en el abismo sin fondo de la perdición. […]; él, que había osado desafiar las armas del Todopoderoso, permaneció tendido y revolcado en el abismo ardiente… El Paraíso perdido, libro I Gustav Doré (1866)](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjpz9QNl2Naw3UwJk7Jwm6a1C7kizyItyJnGEeGkmO_OZiqSMbar3jaNTevIgVFUbno113AXjccooPQHEgGPbRJGF4J1MXwpA_Zwkpb6CTE_CvFRw-eKXTChsJmAHtTo9Lj8AgfarBOxtGJVSyOpRXqJETvbQFizXhw4tyThVrzsQHOkAsbehCTsBfig_AM/w514-h640/Dor%C3%A9.jpg)
"Quomodo cecidisti de caelo, lucifer, fili aurorae?
Deiectus es in terram, qui deiciebas gentes!,
qui dicebas in corde tuo:
'In caelum conscendam, super astra Dei exaltabo solium meum,
sedebo in monte conventus in lateribus aquilonis;
ascendam super altitudinem nubium,
similis ero Altissimo". (Is 14. 12-14)